เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพเป็นโพลิเมอร์ประเภทหนึ่งที่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติในสิ่งแวดล้อม โดยปกติภายในระยะเวลาหลายเดือนถึงสองสามปี ขึ้นอยู่กับวัสดุเฉพาะและเงื่อนไขที่กำจัดทิ้ง พลาสติกชนิดนี้เป็นทางเลือกที่ดีกว่าพลาสติกแบบดั้งเดิม ซึ่งสามารถคงอยู่ในสิ่งแวดล้อมได้นานหลายศตวรรษและก่อให้เกิดอันตรายอย่างมากต่อสัตว์ป่าและระบบนิเวศ
มีเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพหลายชนิด ได้แก่ พอลิแลคติกแอซิด (PLA) พอลิไฮดรอกซีอัลคาโนเอต (PHA) และโพลิเมอร์จากแป้ง PLA มาจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน เช่น แป้งข้าวโพดหรืออ้อย ในขณะที่ PHA ผลิตโดยแบคทีเรียที่กินสารอินทรีย์ โพลิเมอร์จากแป้งทำขึ้นโดยการผสมแป้งกับวัสดุอื่นๆ ที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพ
เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพมีการใช้งานที่หลากหลาย รวมถึงบรรจุภัณฑ์ การเกษตร และผลิตภัณฑ์ชีวการแพทย์ อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าแม้ว่าเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพสามารถแตกตัวได้ตามธรรมชาติ แต่ก็ยังต้องการการกำจัดที่เหมาะสมเพื่อให้มีประสิทธิภาพ การกำจัดที่ไม่เหมาะสม เช่น การทิ้งในถังขยะทั่วไป สามารถป้องกันไม่ให้ขยะเหล่านี้พังทลายและก่อให้เกิดมลพิษได้


เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพคือโพลิเมอร์ประเภทหนึ่งที่สามารถย่อยสลายตามธรรมชาติในสิ่งแวดล้อมเมื่อเวลาผ่านไป สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับพลาสติกแบบดั้งเดิมซึ่งอาจใช้เวลาหลายร้อยหรือหลายพันปีในการย่อยสลายและอาจก่อให้เกิดอันตรายอย่างมากต่อสิ่งแวดล้อมและสัตว์ป่าในช่วงเวลานั้น
เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพมักทำมาจากแหล่งที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ เช่น แป้งหรือน้ำตาลจากพืช หรือจากแบคทีเรียที่กินสารอินทรีย์เข้าไป พวกมันถูกออกแบบมาให้แตกตัวเป็นส่วนประกอบทางธรรมชาติ เช่น คาร์บอนไดออกไซด์ น้ำ และชีวมวล ผ่านการกระทำของจุลินทรีย์ในสิ่งแวดล้อม
ในทางตรงกันข้าม พลาสติกแบบดั้งเดิมได้มาจากปิโตรเลียม ซึ่งเป็นทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียน และได้รับการออกแบบมาให้มีความทนทานสูงและทนต่อการย่อยสลาย ซึ่งหมายความว่าพวกมันสามารถคงอยู่ในสิ่งแวดล้อมได้เป็นเวลานาน สะสมในหลุมฝังกลบและมหาสมุทร และก่อให้เกิดอันตรายต่อสัตว์ป่าที่กินเข้าไปหรือเข้าไปพัวพันกับพวกมัน
โดยรวมแล้ว เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพเป็นทางเลือกที่ยั่งยืนและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากกว่าพลาสติกแบบดั้งเดิม เนื่องจากสามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติโดยไม่ก่อให้เกิดอันตรายในระยะยาวต่อสิ่งแวดล้อม

การกำจัดเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพจำเป็นต้องพิจารณาอย่างรอบคอบเพื่อให้แน่ใจว่าเรซินจะแตกตัวได้อย่างมีประสิทธิภาพและไม่ก่อให้เกิดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม นี่คือข้อควรพิจารณาที่สำคัญบางประการ:
การทำปุ๋ยหมัก: เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพสามารถย่อยสลายได้อย่างมีประสิทธิภาพหากได้รับการรับรองว่าย่อยสลายได้และกำจัดในโรงงานทำปุ๋ยหมักทางอุตสาหกรรม การทำปุ๋ยหมักต้องใช้เงื่อนไขเฉพาะ เช่น ความร้อน ความชื้น และออกซิเจน เพื่อสลายวัสดุให้เป็นปุ๋ยหมัก ซึ่งสามารถใช้เป็นสารปรับปรุงดินได้ สิ่งสำคัญที่ควรทราบคือไม่ควรทำปุ๋ยหมักเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพในกองปุ๋ยหมักในสวนหลังบ้าน เนื่องจากอาจแตกตัวได้ไม่ดีและอาจปนเปื้อนปุ๋ยหมักได้
การรีไซเคิล: เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพบางประเภทสามารถนำไปรีไซเคิลควบคู่ไปกับพลาสติกแบบดั้งเดิมได้ ในขณะที่บางชนิดต้องการการรวบรวมและแปรรูปแยกต่างหาก สิ่งสำคัญคือต้องตรวจสอบกับโรงงานรีไซเคิลในท้องถิ่นเพื่อดูว่ายอมรับเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพหรือไม่ และต้องผ่านกระบวนการประเภทใด
การกำจัดด้วยการฝังกลบ: เรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพสามารถกำจัดในหลุมฝังกลบได้เช่นกัน แต่อาจไม่สลายตัวอย่างมีประสิทธิภาพในสภาพแวดล้อมนี้ นอกจากนี้ การกำจัดด้วยการฝังกลบยังนำไปสู่การปล่อยก๊าซมีเทน ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีศักยภาพสูง
การทิ้งขยะ: ไม่ควรทิ้งเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพ เนื่องจากเรซินเหล่านี้ยังคงก่อให้เกิดอันตรายต่อสัตว์ป่าและสิ่งแวดล้อมหากสะสมอยู่ในแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ
โดยรวมแล้ว การกำจัดเรซินที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพอย่างมีประสิทธิภาพนั้นจำเป็นต้องมีการศึกษาและโครงสร้างพื้นฐานที่เหมาะสมเพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันถูกกำจัดในลักษณะที่เพิ่มประโยชน์สูงสุดต่อสิ่งแวดล้อมและลดผลกระทบให้เหลือน้อยที่สุด